خواهر خورشید

در سمت توأم،

دلم باران،

دستم باران،

دهانم باران،

چشمم باران.

روزم را با بندگی تو پاگشا می کنم.

هر اذانی که می وزد،

پنجره ها باز می شوند

یاد تو کوران می کند.

هر اسم تو راکه صدا می زنم

ماه در دهانم هزار تکه می شود.

کاش! من همه بودم،

با همه دهان ها

تو را صدا می زدم.

کفش های ماه را به پاکرده ام

دوباره عازم توأم.

تا بوی زلف یار در آبادی من است

هر لب که خنده ای کند، از شادی من است.

زندگی با توست

زندگی همین حالاست.

چقدر خوب فرمودید یا ضامن آهو! آخر همه که توفیق ندارند در جوار شما در مشهد شما نفس بکشند. آخر همه که شرایطش  را ندارند زود به زود بیایند به پابوستان. 

همه که مثل زائران حقیقی ات خوب نیستند... مثلِ منِ گنه کار هم پیدا می شود. آقا جان زیاد پیدا می شود!

چقدر خوشحال شدم وقتی که فهمیدم شما فرموده اید: " هرکس نتواند به زیارت من بیاید، برادرم را در ری، یا خواهرم را در قم زیارت کند."

آقا جان! خدا می داند ما دنبال ثواب نیستیم از زیارت شما؛ ما گل روی شما را می خواهیم ببینیم و گل روی فرزند غائب شما را.

می خواهیم شیعه باشیم برایتان و بندگی کنیم ذات باری تعالی را زیر سایه تان.

وچه خوب سُرود شاعر که:

 ری زاده ایم و مزرعه ی سبز گندمیم

هر روز با حسین شما در تکلمیم

همسایه ی حریم تو همسایه ی خداست

پس صد هزار شکر که همسایه ی قمیم